2003 yılıydı. Ve Sephora'yı yeni keşfettim. Bir doğum günü partisi için en iyi arkadaşlarımla birlikte oradaydım ve 25 dolarlık bir hediye kartıyla serbest bırakıldık (12 yaşındaki benliğim için neredeyse bir servet). Kusursuz ikramı bulmak için o kutsal siyah akrilik salonlarda dolaşırken Kutsal Kâse'ye rastladım: Urban Decay Aromalı Vücut Tozları.
Erken dönemlerin bu harikalarına aşina değilseniz, bunlar Dylan's Candy Bar'daki menüden hemen lezzetlerle gelen bir dizi ışıltılı, yenilebilir tozlardı. Toza dokunduktan sonra (leopar desenli bir pudra pufu ile), onu gerçekten yalayabilirsin. (Bu manevranın müstehcen doğası, beni hayal kırıklığına uğrattı. Ben sadece ışıltılı şeyleri severdim. Ve şeker.)
Kollarımda, göğsümde ve -eğer Abercrombie'den kalma yıkılmış kot mini eteğimi giyiyorsam- bacaklarımda açık pembe bir ışıltı bırakan tarçın aromalı seçenek olan Red Hot'ta karar kıldım. Toz hiçbir zaman günlük güzellik rutinimin bir parçası olmadı; sadece özel günler için ortaya çıktı: doğum günü partileri, ortaokul dansları, belki uzun zamandır planlanmış bir alışveriş merkezi gezisi.
Açıkçası, bu Sephora satın alımı şimdiye kadar harcadığım en iyi 25 dolar olabilirdi (ve sadece şu anda durdurulan tozlar bu günlerde eBay'de iki katından fazla olduğu için değil). Kendimi giyinik, ışıltılı ve dünyayı fethetmeye hazır hissettirdi, bugün cesur bir kırmızı ruj sürdüğümde hissettiğim gibi.
Beğenmek cazibe Facebook'ta daha fazla güzellik haberi ve günlük ipuçları alın.