içinde bir sahne var Talladega Geceleri Ricky Bobby'nin asistanı Susan'dan müthiş bir moral konuşması aldığı yer. "Ricky Bobby bir düşünür değil. Ricky Bobby bir sürücü!" O sahneyi ilk gördüğümde, hemen Laurel Pantin bir düşünür değil diye düşündüm. Laurel Pantin bir... YAPICI! Bu, akıllı ya da düşünceli olmadığım anlamına gelmez; Sadece bir şey yapmak için aklıma bir fikir geldiğinde hemen yapmalıyım yoksa patlayacakmış gibi hissediyorum. İçgüdülerine güvenmeyi aşırı derecede alıyorum; Sabırsız, dürtüsel ve kararlıyım.
Ben çocukken vardı beyaz-sarışın bukleler ve Kewpie Doll gözleri-bir pislik gibi görünme riskini göze alarak çok sevimliydim. Annem bana babamın Venezuela'daki ailesini ziyaret ettiğim ve yabancıların saçlarıma dokunmak istedikleriyle ilgili hikayeler anlatıyor. Çocukluğumun çoğunda, buklelerden tacı olan bir prensestim. Sonra orta okula geçtim. Sekizinci sınıftayken bir gece, kısa saçlı olmak isterdim diye düşündüm. Bu yüzden kendime kısa saç verdim. Ayak boyu buklelerimi yatak odamda kendim kopardım çünkü profesyonelce yapılmasını bekleyemedim. Daha sonra, ilk iki satırında "Kiminle ilgili olabilir, ben bundan fazlasıyım" yazan sayfalık bir manifesto yazdım. güzel saçlar." Saçım berbat görünüyordu, ama annem onu sevdiğini söyledi ve babam bana gerçek bir saç kesimi verdi. mutfak. Ebeveynlerim en havalılarıdır. Kıvırcık saçlı bir vızıltıyı uzatmanın ne kadar garip ve sinir bozucu olduğunu engellemiş olmalıyım, çünkü 24 yaşındayken bir öğleden sonra, kısa saçlarım olsun diye düşündüm. Ertesi gün randevum vardı ve Mia Farrow'un bir resmi vardı. Birkaç ay sonra Mia Farrow'dan G.I.'ye daha da kısaldım. Jane. Sonra kalan çeyrek inç platin sarısını boyadım. Harika hissettim. Saçımı sevdim.
Sonraki birkaç yıl boyunca kısa saçlarım erkeksi, faydacı kişisel tarzımı ve buna bağlı olarak beni tanımladı. Kısa saçlarınız olduğunda, insanların sizin hakkınızda fark ettiği ilk şey bu olur ve benim hakkımda söyledikleri hoşuma giderdi: Sert, farklıydım ve görünüşüme önem vermenin ötesindeydim. Sevdiğim bir şekilde şık ve cana yakın görünmemi sağladı. Moda editörü olarak işimde çılgın saçlı havalı bir kızdım. Arkadaşlarım arasında öne çıktığımı hissettim. Sonunda imza şeyimi bulmuştum ve bu harika hissettirdi.
Ama sonra Miley Cyrus saçını kesti Tıpkı benimki gibi. Sonra ağarttı, aynı benimki gibi! Sonra benim gibi tepeden tırnağa beyaz, Tom Ford kedi gözü gözlükleri veya örgü şortlu Jordan forması giymeye başladı. (Ben hayal görmüyorum; Benim yüzümden selfie çektiğini sanmıyorum Instagram beslemesi ve "bunu istiyorum" dedi. Ama yine de.) Hem yabancılar hem de yakınlar tarafından durmadan Miley ile karşılaştırıldım. arkadaşlar - unutmayın, bu 2013'ün VMA "Bulanık Çizgiler" twerking olayının ortasındaydı - yani tamamen değildi gurur verici. Dahası, tarzımda hoşuma giden şey, kendimi eşsiz hissettirmesiydi ama Miley'nin ağartılmış kase kesimi çok güzeldi. her yerde. İnsanlar bana onun stil ilhamım olup olmadığını sormaya başladı; Görünüşümle ilgili gerçekten özdeşleştiğim tek şey artık benim değildi. İlk defa, kimliğimin saçlarıma ne kadar sarıldığını fark ettim ve özel imza şeyimi bıraktığımda kim olacağımı bulmam gerekiyordu. Onu büyütmek zorunda kaldım.
ile sorun bir peri kesimi büyümek sadece bunu yapamayacağınızdır. Beklemeniz, beklemeniz ve ardından iki yıl daha beklemeniz gerekir. Ve en kötü yanı - korkunç görünmekten daha kötüsü - yapabileceğiniz tek şey sabırlı olmaktır. Sonunda saçımı küçük bir bebek atkuyruğu yapana kadar ıstırap verici bekleyişin yanı sıra kişisel tarzımı yeniden keşfetme süreci vardı. Uzun saçları ve görünüşümün genel Laurel-ness duygum için ne anlama geldiğini düşünmek zorundaydım. Her şeyi tekrar kesmek istediğimi kaç kez anlatamam.
Yıllarca görünüşünü düşünmenin havalı olmadığına inandım. Keşke IDGAF güzellik okuluna ait olsaydım, ama değilim. IGAF - birçoğu, bu konuda. Sonunda tüm saçımı topuz yapıp arkama uzanıp uçlarını tutabilmenin ödülü inanılmaz derecede tatlıydı. Güzel bir saç gününde hissettiğim neşeyi bana yaşatma, sarı buklelerim mutlu bir şekilde yüzümde uçuşuyor. Sıfır dürtü kontrolü ile yaşamaya alışmış biri için, gecikmiş haz deneyimi açıklayıcıydı.
Peki ya saçım hakkında düşünürsem ve onun hakkında makaleler yazarken bakış açım nasıl olur? Peki ya umursuyorsam? Yeniden güzel hissetmek için tüm bu bekleyiş ve özlem, kendime bunları sormaktan ve biraz da olsa bırakmaktan başka çarem olmadığı anlamına geliyordu. Miley'e benziyorsam neden bu kadar umurumdaydı? Uzun saç beni sade yapar mı? Farklı olma takıntısı neden? İlgilenmeme takıntısı neden? Oof, umursamıyormuş gibi davranmak çok yorucu. Belki de kendimi farklı hissettirecek bu kadar bariz bir şeye ihtiyacım yok, belki de Laurel'liğim saçıma kök salmıyor.
Ben Laurel Pantin. Ben düşünen ve yapan biriyim. Ve ben saçım değilim.