1995'te istediğim üç şey: bir dolap dolusu oyuncak bebek elbisesi, şişeler ve şişeler Gap Dream parfümü ve Cher Horowitz'in saçı. Esmer sendromlu biri için (yani, büyürken çoğu zaman sarışın olmayı dilemek), saçları ipeksi, parlak mükemmeldi. Ve biliyor musun? yirmi yıl sonra bilgisiz prömiyeri, hala Cher'in saçı için ölüyorum.
Bir 90'ların ikonunun 90'ları geride bırakabilmesi küçük bir mucize. Her şey hakkında olsaydın alınma kelebek klipleri veya Gwen Stefani'nin mini çörekleri (Seni daha iyi hissettirecekse, bir değil iki Topsy Tails'e sahibim). Ama Cher'in saçı farklıydı. Bulanık, pastel kırpma üstü önceki modellerinde olduğu gibi, bugün şık beyaz bir mahsul üst ile güzel görünecekti. Rengi o kadar parlak ve mükemmeldi ki, eğer sarışını çekebilseydim, bugün kesinlikle bir renkçiye götürürdüm. Ve her zaman yumuşak ve ipeksi görünüyordu, sanki onu milyonlarca kez fırçalamayı yeni bitirmiş gibi. Ama Cher'in saçıyla ilgili en sevdiğim şey, sihirli bir şekilde hiçbir zaman bir parçası olmamasıydı. Yağlı hale getirmeden bütün gün çevirebilirdi. Ve onun saç ikonu statüsüne layık olduğunu düşünmüyorsanız, şuna bir bakın.
Daria Werbowy'nin saçı dalgalanıyor veya Doutzen Kroes'un yumuşak saç tokası. Sörfçü kız saçlarının Cher's Cali tarzında kökleri olmadığını mı düşünüyorsun? En sevdiğim çocukluk ikonumun sözleriyle: sanki.