Sienna Miller, donmuş su buharıyla donmuş restorana girer. O makyajsız. Sarı saçları taranmamış, eser miktarda yağ salgılarına ve SoulCycle sınıfından tere sahip. O, hayal edebileceğiniz en az çabalayan, en az çabalayan orospu çocuğudur: Eskitilmiş, yüksek belli, aslında uygun fiyatlı Levi's, herkesin giydiği kabaca alttan sarılmıştır.
Omuzdan neredeyse hiç kaymayacak şekilde tasarlanmış gibi görünen siyah pamuklu uzun kollu bir gömlek. Birinin babasına ait gibi görünen bakırımsı yün bir palto, kesinlikle 6.000 dolara mal oluyor. Ama elbette Miller da rahatsız edici derecede güzel. İnceledikçe daha da kusursuz görünen, incelikle çizilmiş mükemmel küçük özellikler, büyütülmek ve bir ekrana yansıtılmak için yapılan özellikler.
Dışarısı fena. Tahminciler yüzde 90'lık bir şansla "İsa'm yataktan kalkmam gerekiyor mu" diye seslendiler ve paranın üzerindeydiler. Bulutlar görünüşe göre gökten düşmüş, sarhoş olmuş ve batı sokaklarına doğru kaymış. Köy — hava o kadar soğuk ve beyaz ki içeri girene kadar karla kaplı küçük çöp yığınlarını göremezsiniz bir. Miller pencerenin yanındaki masamıza oturdu ve bir an için New York şehrinin farelerinin sokaklarda yüzerek geçtiğini izledik. Hemen Devam Edin, Los Angeles'a Taşının ve Hepimizi Burada Ölmek üzere Bırakın bölümü için bir poster günü.
Sienna Miller'ın Oynamasını İzleyin Tercih Eder miydiniz???
Ama Miller aynı fikirde değil. "LA" diyor. "Bleh. Öğle yemeğine gidiyorsun ve etrafa bakıyorsun ve herkes biraz. bir duş. Sevdiğim insanlar bile. Bu gerçekten Los Angeles'ı mahvediyor ve bunu dünyadaki en havalı arkadaşlara sahip olduğum için söylemiyorum ama..."
Ama New York? Fare insanları mı? New York'a aşık. "İnsanlar hızdan şikayet ediyor. Londra'dan arkadaşlarım bunu gerçekten yoğun buluyor ama ben bu tür bir ortamda başarılı oluyorum. Biraz klişe ama motive edici ve ilham verici. İnanılmaz derecede açık ve sınırsız hissettiriyor. Zar zor İngilizce konuşabiliyor ve New Yorklu olabiliyorsun. New York herkesi alır, herkesi kabul eder.” Sanırım burada nereye gittiğini biliyorum ve evet: İşte oraya gidiyor. Tatsızlığa eğik, İngiliz referansı veriyor. “Güncel olayların ışığında, bu tür bir açıklık etrafında olmak istediğimi giderek daha fazla hissediyorum. Bence bilinçaltında muhtemelen en önemli kısım bu."
"Güncel olaylar ışığında." Güncel (turuncu) olaylarımız hakkında ne hissettiğinize bağlı olarak, bu her şey için işe yarayan bir ifadedir. Dene. "O doğum günü partisini atlıyorum güncel olaylar ışığında” Veya “Belki de cips dolması sipariş etmeliyiz. güncel olaylar ışığında” Veya "Muhtemelen NASA'nın iklim bilimleri bölümünün başkanı olarak bu işi kabul etmeyeceğim. güncel olaylar ışığında” 2017'nin “Böyle dedi”nin daha uyanık versiyonu. (Bir not: Bu, yakın zamanda geldiği bir siyasi görüş değil. “Seçilmeden önce, seçilirse Amerika'yı terk edeceğimi söyledim” diyor gülerek. “Sonra Fox News biletimi almayı teklif etti.”)
2015 yazında Miller adlı bir filmin çekimlerini bitirdi. Z'nin Kayıp Şehri. Aynı adı taşıyan David Grann kurgusal olmayan başyapıtının bir uyarlaması. Hem amatör bir antropolog hem de insan odaklı bir adam olan, yirminci yüzyılın başlarında Amazon'un İngiliz kaşifi ölümcül bir saplantı tarafından. (Ayrıca tozlu eski mobilyalar, İngiliz bıyıkları, üfleme okları, Robert Pattinson'ın Amazon derisi hakkında hastalıklar ve Miller'in pek çok şapkası var.) Miller adamın karısını oynuyor ve bunu bir tür tekinsiz yapıyor. derinlik. “Bu kadını bir eşten daha fazlası yapmak gerçek bir mücadeleydi” diyor. Ve bence Miller tam da bunu yaparak kahramanca bir iş çıkarıyor; Keşke filmdeki her sahnede o olsaydı. (Robert Pattinson yünlü, tuhaf bir kaşif olarak da oldukça iyiydi.)
Geçen yazdan beri Miller burada. Sadece New York konuşmasını konuşmakla kalmıyor, aynı zamanda New York'taki pahalı şehir merkezindeki dubleks apartman yürüyüşünü de yürüyorsunuz. Tanıştığımız restorandan çok uzakta olmayan dört yaşındaki kızı Marlowe ile birlikte yaşıyor. Marlowe yakındaki okula gidiyor. Marlowe'un babası (artık en azından Sienna ile romantik olmayan) Tom Sturridge birkaç blok ötede yaşıyor.
Takılıyor mu?
"Evet," diyor. "Her zaman. Her gün yatmadan yapıyoruz. Mümkün olduğu kadar birlikteliğin ideal olacağını hissettik ve neyse ki birbirimizi gerçekten seviyoruz ve en iyi arkadaşız ve bu işe yarıyor. Karmaşık olmadığından değil, çünkü öyle."
Yine de çoğu zaman bekar bir annedir. Bu biraz biçimlendirici oldu. "Geçen gün bunu duyduğum harika bir an yaşadım"Anne!' üst kattan," diyor. "Geliyorum, geliyorum" dedim. Ve sahanlığa vardığımda kusmuk gibi bir koku aldım. Ve temelde üst ranzadan kusmuştu, bu yüzden sıçramalar şöyleydi: Pow! Dört duvar gibi. Norovirüs ya da herneyse vardı. 'Geliyorum, geliyorum' dedim ve hasta olanın üzerine savruldum ve düştüm. kafama vurdu. Sonra onu ranzadan çıkardım; ağlıyor, üzeri hasta. Onu banyoya götürüyorum, tüm kıyafetlerini çıkarıyorum ve sonra köpek gelip hastaları yemeye başlıyor. Onu banyoya ve yatağıma alıyorum ve gece yarısı tam anlamıyla çırılçıplak siliyor ve ağlıyorum. Biliyorsun ve bu ebeveynlik. Bununla çok zenginleştin ve tatmin oldun, ama aynı zamanda, hiçbir sorumluluğu olmayan bu insanlara bakıyorum ve sorumluluk sakat kalıyormuş gibi geliyor."
Miller'ın şu anda sürdürdüğü hayat bu. Sohbetimizde daha önce okuduğunu söylediği bir kitap geldi aklıma. Platon'un demokrasinin böyle bitebileceğini bildiğini okudu - bu tür yeni, otoriter, turuncu renkli güncel olayda. Ama bahsettiği kitap bu değil. Ve evet, aynı zamanda ölümsüzlük hakkında da okuyordu. (“Beyniniz, bedeniniz ölse bile sanal bir dünyada var olabilir. İnsanlar buna inanıyor ve teknik olarak mümkün” diyor. “Bilincimizi yükleyebilmekten” çok uzak değiliz. Zaten bir dünya ile yeni bir tür lanet olacağını düşünüyor kaynakları tükenmiş ve ölmeyi reddeden yaşlı zengin insanlardan oluşan yepyeni bir demografi olmadan bile aşırı kalabalık.) Ama o kitap değil, herhangi biri. Bana şu anda okuduğu ve daha da büyük önem taşıyan bir kitap olduğunu söyledi.
“Allen Carr'ın sigarayı nasıl bırakacağınıza dair kitabını okuyorum. Son dokuz ayda kitabı dört kez elime aldım ve bıraktım. Şimdi yolun yarısındayım ve buna bağlı kalacağım." Şimdi hala sigara içiyor mu? “Son iki günde bir tane vardı. Artık büyük bir sigara tiryakisi değilim ama o kesinlikle benim bir parçam.”
Arada bir sigara içebilecek türden biri mi ve sorun değil mi, yoksa içine düşmeye başlayınca.
"Evet," diyor. O daha çok içine düşen bir tip. "Evet. Berbat. Ama hamileyken veya emzirirken sigara içmedim.”
Zor muydu? "Numara. Başka birini korumakla ilgiliyse, kolaydır. Ama "Kendimde aynı görmüyorum." Kendine zarar veren bir çizginiz olduğunu düşünüyor musunuz? "Muhtemelen, biraz. Dışarı çıkıp kendime zarar vermek istemiyorum, ama sanırım doğuştan her zaman biraz öyleydim. asi ve sanırım biraz kaderci ya da birazcık olabileceğimi hissediyorum, ne var kelime? Bohem.”
TAMAM. 2000'lerin başlarını hatırlıyor musunuz? 2004 diyeceğim. Film Katmanlı Kek, çoğu Amerikalı'nın onu gördüğü ilk şey. Miller o zamanlar bir tür efsanevi figürdü. Ben siniyorum çünkü bunun bağlam dışında (hatta bağlam içinde) tweet atıldığını görebiliyorum, ama o biraz parladı. İnsanların o ışıltılı makyajı tenlerine nasıl parıldayacak gibi göründüğünü biliyor musun? Miller, doğal olarak oluşan ışıltılı bir cilde sahipti. (Hala yapıyor, bir nevi; Restorandan ayrıldıktan sonra, Ermenistan'ın yerlisi olan garson bana o kadının orada olup olmadığını soracak. ünlü, çünkü onunla ilgili bir şey vardı.) Miller, Hollywood'un göz alıcı bir avatarı oldu. güzellik. Bu, hatırlarsanız, tabloid takıntımızın zirvesiydi. hegemonya dönemi Biz dergi, paparazzilerin terör saltanatının zirvesi. Ve Miller kendini bundan koruyamadı. Tarihin en magazin dergilerinde yer alan insanlarımızdan biri olmak için mükemmel yaşta ve mükemmel pervasız çizgiye sahip mükemmel güzel bir kadındı. Hayatının ayrıntılarını -Jude Law'ın nişanlıyken çocuklarının dadısıyla ilişkisi, evlendiğinde Balthazar Getty ile ilişkisi- ziyafeti çektik. tavukların canlı şeyler olduğu ve muhtemelen yemekten bizden biraz daha az zevk aldığı gerçeğini hiç düşünmeden, tavuk yemeği gibi ziyafet çekiyoruz. NS. Zayıflıkları ve aşağılanmaları bize sonsuz, gülünç bir şekilde sunuldu.
Ama bu on yıl önceydi. Ve burada fazla sembolik olmak istemiyorum. Ama tüm bu sigarayı bırakma olayı, Sienna Miller olmadan Sienna Miller olarak kalma mücadelesinin bir sembolü gibi görünüyor. Miller, son birkaç yılda bir dizi dikkate değer performans sergiledi. Foxcatcher, Amerikan Keskin Nişancı, ve şimdi Z'nin Kayıp Şehri — sadece eş olmamak için kazanılmış bir tür mücadeleyi bünyesinde barındıran eşleri oynamak. Artık güzel olmakla ilgilenmiyor gibi görünen güzel kadınlar. Miller'a göre, onu değiştiren şey anne olmaktı.
“Göğüslerimin oldukları yerde olmasını özlüyorum” diyor, çünkü o öyle biri. "Ve evet, savaş pilotlarının başparmakları gibi meme uçlarım var. Ama aynı zamanda biraz 70'ler olmalarını da seviyorum. Ve çocuğumu beslediklerini.”
Birlikte geçirdiğimiz zamanın sonuna doğru soruyorum: Daha fazla çocuğunuz olacağını düşünüyor musunuz? "İsterdim. Evet. Diğer tarafını çözmeliyim," diyor gülerek.
Baba kim?
"İyi evet."
Garson gelir ve ona kredi kartımı veririm. Garson gittiğinde, "Bir hayal gördüm," diyor. "Sık sık düşündüğüm bir şey değil. Ama, mesela: anaerkil. Büyük bir yemek masası görüyorum. Dıştan. Yemekle dolu. Ben de o bilge, mutlu büyükanne olmak istiyorum. Kafamın etrafına bir tür sargı ve birkaç boncukla. ” Sonra diyor ki, çünkü bahse girerim o indi Kıtada büyümüş yaşlı bir büyükanne olmak için en iyi yerleri bilen aristokrat İngiliz kişi, Toskana. Buruşuk ve bronzlaşmış." Peki yanında kim var? Melanom tartışmasını bir kenara bırakarak soruyorum çünkü onun vizyonunu mahvetmek istemiyorum. Daha sonraki yıllarda kim toplanmış, o bükülen İtalyan ışığı tarafından öpülmüş? "Çocuklar" diyor. "Ve torunlar. Toskana'daki bu sarayın reisiyim ve yemek pişiriyor ve küçük bebeklere bakıyorum."
Dürüst olmak gerekirse, ona kimin orada olacağını sormamın nedeni, "Kocam" mı, yoksa "Sevdiğim bir adam, matematik öğreten bir adam" mı diyeceğini anlamaya çalışıyordum. Bologna'daki üniversite", hatta "JUDE FUCKING LAW", çünkü o tabloid kan emici olmak zor ölüyor (ve neden bahsettiğimi bilmiyormuş gibi davranmayın) hakkında). Ama hayır. Bu onun vizyonu ve içinde sadece ana reisi Sienna, yerine getirilmiş. Ve görünüşe göre gelecekteki Toskana'da kanser diye bir şey olmadığından: O zaman tekrar sigara içmeye başlayacak mı? "Evet, kesinlikle. Hepsini 75'te geri alıyorum" diyor.
Hepimiz orada Toskana 2057'de buluşalım. Bohem bir şeyler getirin.
Moda stilisti: Alex White // Saç: Esther Langham // Makyaj: Wendy Rowe // Manikür: Rica Romain // Set tasarımı: Piers Hanmer // Prodüksiyon: Yaratıcı Kaos
Bu makalenin bir versiyonu orijinal olarak Mayıs 2017 sayısı ile ilgili cazibe. Kopyanızı almak için gazete bayilerine gidin veya şimdi abone ol.
Daha fazlası için cazibe kapak profilleri:
- Allison Williams, Yepyeni Sarışını, Günlük Donutları ve Arkadaşı Katy Perry'de
- Alicia Keys, Makyaj, Annelik ve Müzikal Evrimi Üzerine
- Zendaya Buzzy "Örümcek Adam" Rolü, Kültürel Ödenek ve Disney ile Geleceği Hakkında Açılıyor