Dorastałem w komunistycznej Rosji i zacząłem uprawiać gimnastykę, gdy miałem trzy lata, więc należałem do rządu. Trener, który mnie szkolił, był dotowany przez rząd. Uprawiałem gimnastykę artystyczną, ale nigdy nie chodziło o prezentację — chodziło o dyscyplinę. To była wartość, która została we mnie zaszczepiona.
Po prostu trenujesz, trenujesz, trenujesz, trenujesz, aż staniesz się doskonały. I w gimnastyce, nie ma czegoś takiego jak doskonały. Jest 10. A potem jest 9,9, co jest dobre, ale nie jest tak dobre jak 10. Załóżmy, że wskakujesz do splitu. Czy twoje nogi są równoległe do ziemi? To dobrze. Ale jeśli twoja noga jest trochę wyżej, otrzymasz dodatkowe punkty.
W wieku pięciu lat zacząłem sam ćwiczyć. Mama dała mi rubla, wsadziła do autobusu i powiedziała: „Jedź autobusem na ten dworzec. Jedź pociągiem do innej stacji i stamtąd idź. Przeprowadzę cię przez to raz, a potem zrobisz to sam. To nie do pomyślenia w Ameryce, ale w Rosji było inaczej.
Wtedy my
przeniósł się do Ameryki kiedy miałam 11 lat i zaczęłam pracować. Miałem samotną matkę, która była tu nielegalnie, bez angielskiego i bez pieniędzy. Od tego czasu została obywatelką. Musiała cały czas pracować, więc wychowywaliśmy się z bratem. W wieku 16 lat ludzie myśleli, że będę miał 40 lat. Przeżyłem tyle żyć, zanim skończyłem 20 lat. Tak duża część mojego młodszego życia polegała na byciu odpowiedzialnym za rodzinę. Między innymi dlatego poszedłem na NYU i studiowałem ekonomię — czułem, że muszę udowodnić, że podróż mojej mamy była nie bez powodu. Ukończyłem szkołę rok wcześniej.W końcu pomyślałem: „Mamo, oto mój stopień naukowy… To może się nie udać, ale muszę spróbować iść do szkoły aktorskiej. I zrobiłem. Naprawdę czułem, że szkoła aktorska miała na celu rozwikłanie tych pierwszych 22 lat mojego życia. W aktorstwie nie ma punktacji, nie ma perfekcji. Jest tylko twoja prawda. Kto chce być doskonały? Próba osiągnięcia tego jest tak smutną podróżą, która zamyka drzwi do prawdziwej kreatywności. Wtedy myślałem: „Tak, to właśnie robisz. Wstajesz i trenujesz, aby być doskonałym. Nigdy nie jesteś wystarczająco dobry”. To ukształtowało tak dużą część mojej tożsamości i zajęło mi tyle lat. Dlatego jeśli chodzi o piękno lub fizyczną tożsamość, uważam, że zostałaś stworzona w określony sposób, ponieważ taka powinnaś być.
Kiedy dorosłam i dorosłam jako kobieta, myślę, że czuję się bardziej komfortowo ze sobą i wiem, że brzmi to banalnie, ale nauczyłam się też doceniać to, kim jestem, co uosabiam i co noszę. Nie czuję potrzeby zmiany tego w jakikolwiek sposób. Znalazłem zdjęcie, jak miałem 13 lat, na zawodach gimnastycznych. Nosiłem wtedy dużo makijażu i robiłem to do około 26, 27 roku życia. To zabawne, jak to się zmieniło na przestrzeni lat. Jasne, może jakiś tusz do rzęs pomógłby moim oczom wyglądać na bardziej rozbudzone dziś rano, ale nie mam nic przeciwko temu, jakie są. i może dostać Botox w pewnym momencie, ale chcę zobaczyć, jak daleko mogę to posunąć tak naturalnie, jak to tylko możliwe.
mam rutyna kosmetyczna, pomimo. Mam nadzieję, że Biologique Recherche uczyni mnie kiedyś ambasadorem — używam ich Balsam P50W każdego dnia i używam Crème Masque Vernix i Maska VIP O2 każdego innego dnia. Nie pachną dobrze. Moi przyjaciele zawsze mówią: „Och, znowu ma mocz na twarzy”, ale są tacy dobrzy.
Ludzie ciągle pytają mnie o moją skórę — nie wydaje mi się, żebym grała postać powyżej 30. roku życia. Niestety, to nie jest norma Hollywood. Specjalnie dla kobiet. Ciągle o tym słyszę tak zwane „daty wygaśnięcia” kiedy ktoś powinien był to zrobić i jak wymagająca jest kariera kobiety w „pewnym wieku”. Wydaje się, że istnieje obawa przed pozwoleniem kobietom na starzenie się z wdziękiem, zwłaszcza na ekranie.
Chciałbym móc być częścią pokolenie kobiet w Hollywood którzy mogą powiedzieć: „Doceń mnie, gdy się starzeję. Obserwuj mnie, jak na mojej twarzy pojawia się więcej zmarszczek. Nie ma się czego bać. To tylko małe stwierdzenia dotyczące mojej podróży, mojego bogactwa doświadczenia, mojej mądrości, wszystkich rzeczy, przez które przeszłam, które czynią mnie tym, kim jestem”.
Kiedy pokazuję się dzisiaj czemukolwiek, chcę pokazać się w pełni, jak to możliwe. W pełni taki, jaki jestem. Nigdy nie dotrę do 10. Nigdy nie dojdę do punktu, w którym wszystko jest pewne, dobre i perfekcyjne. Będę silna i niepewna, odważna i wrażliwa, radosna i smutna. Ale rozumiem to wszystko.
Jak powiedział Brennan Kilbane.
Teraz przeczytaj więcej Wabić wywiady z gwiazdami Hollywood:
- Dlaczego Amber usłyszała, że jest „tak źle, tak cholernie źle”
- Priyanka Chopra chce, aby świat na nowo zastanowił się, jak postrzega piękno
- Dlaczego modelka i aktywistka Adwoa Aboah ma misję na rzecz zdrowia psychicznego
Skończyłeś czytać? Teraz obejrzyj osiem celebrytów, którzy otwarcie mówią o swoim zdrowiu psychicznym: