In Hulu's nieuwe horrorsatire speelt een bijzonder smerig weefsel de rol van de schurk. Verleiden sprak met de doorbraakster van de film, Elle Lorraine, over waarom dit soort enge verhaal nu cruciaal is.
Elle Lorraine kan je bekend voorkomen. In de afgelopen twee jaar heeft ze scènes gestolen in bijrollen op buzzwaardige zwarte televisie zoals Beste blanke mensen, HBO's Een Black Lady Sketch Show, Boemerang,en Onzeker. Dit jaar kreeg ze haar eerste hoofdrol in Beste blanke mensen maker en regisseur Justin Simien's nieuwe horrorsatirefilm, Slecht haar.
Tegen de flitsende achtergrond van Los Angeles in 1989 speelt Lorraine Anna Bludso, een jonge, ambitieuze muziektelevisiepersoonlijkheid die wanhopig op zoek is naar haar grote doorbraak. Om indruk te maken op haar nieuwe baas en hopelijk haar droom op de camera te hosten, krijgt Anna voor het eerst een weefpatroon, en het is moordend - letterlijk. De prijs van succes blijkt veel groter te zijn dan Anna zich ooit had kunnen voorstellen als ze zich realiseert dat haar nieuwe haar een eigen wil heeft en een dorst naar bloed.
Vol met griezelige, glibberige effecten en schrikreacties, Slecht haar speelt het kamp op en is een eerbetoon aan B-filmhorror uit de jaren '70 en '80. Maar de echte horror zit in het sociale commentaar en de grote vraag in de hele film: waarom moet? Zwarte vrouwen worden geconfronteerd met een buitenaardse hoeveelheid druk om delen van zichzelf op te offeren om slagen?
Slecht haar arriveert slechts een maand nadat het Huis van Afgevaardigden is aangenomen De KROON Act, een wet die discriminatie op basis van kapsel en textuur verbiedt, en verplaatste het wetsvoorstel naar de Senaat. Zoals blijkt uit de film, Zwarte vrouwen hebben gevochten tegen het blanke supremacistische systeem van haardiscriminatie op de werkplek — en in het dagelijks leven — al tientallen jaren. Hoewel gekleed in een kamp en dramatisch vertaald door horror, ervaart Anna hetzelfde ultimatum dat talloze zwarte vrouwen hebben in het nauw gedreven: een beslissing tussen de vrijheid om te komen zoals je bent of dat af te werpen voor het bevredigende succes van het realiseren van je ambities.
Na een korte samenwerking met haar aan het tweede seizoen van Beste blanke mensen, Simien had Lorraine in gedachten tijdens de ontwikkeling van Slecht haar en riep de acteur om te vragen dat ze auditie doet. Als Anna Bludso brengt Lorraine rauwe emotie en een alledaagse kwaliteit in het verhaal dat rechtstreeks tot de zwarte vrouwen spreekt waar Simien de film voor bedacht heeft. Slecht haar is ambitieus in het aanpakken van assimilatie, systemische discriminatie en bovennatuurlijke kennis. Toch laat Lorraine zich schijnbaar niet afschrikken door de zware ondertoon van de film. Met een megawatt-glimlach die het grootste deel van het scherm in beslag neemt, vertelt de doorbraakster Verleiden over Zoom: "Ik heb de tijd van mijn leven."
We spraken met Lorraine over hoe ze zich verbond met het hart van de film, de representatiekracht van een cast met een meerderheid van zwarte vrouwen en wat ze voor ogen heeft voor haar ontluikende carrière. Slecht haar debuteert 23 oktober op Hulu, net op tijd voor Halloween.
VERLEIDEN: Behalve dat je weer met Justin Simien kon werken, wat was het dat je in dit project trok?
ELLE LORRAINE: Het is zo'n eerlijk verhaal. Het is een reis die vrouwen in het algemeen doormaken, omgaan met onze identiteiten en proberen te navigeren in onze carrières. Uit de vleermuis, het was relatable daar. En toen deze haarreis in het script vorderde, zag ik mezelf. Ik zag mezelf dit jaren geleden meemaken en ineens werd ik teruggetrokken in mijn eigen trauma's en mijn eigen uitdrukkingen.
Ik voelde me aangetrokken tot [het project] omdat ik het gevoel had dat ik alle dingen die ik heb geleerd en alle dingen die ik heb meegemaakt, naar dit personage kon brengen. En hoe vaak zou ik in een horrorfilm te zien zijn? Dus ik had meteen zoiets van: "Dit is op de beste manier krankzinnig." Het is brilliant. En ik zou vereerd zijn om alles te doen wat Justin creëert.
VERLEIDEN:"Krankzinnig op de beste manier." Hou van dat! Het is waar,Slecht haaris enorm onconventioneel. Het is niet alleen een stuk uit de zwarte periode, het is niet alleen satire - maar de kern van deze horrorfilm is een weefsel. Wat was voor jou het meest uitdagende onderdeel om dit unieke verhaal tot leven te brengen?
EL: Nou, het fysieke element ervan. We hebben praktische effecten gedaan. Bijna alles waar u naar kijkt, gebeurde terwijl wij dat deden. Stel je deze spoelen en honderden meters haar voor en ik ben er constant mee bezig. Dat was moeilijk en verbazingwekkend, maar het was ook een ervaring waarvan ik denk dat maar heel weinig mensen die zullen meemaken, en het heeft de hele tijd op het spel gezeten. ik was letterlijk in het... en ik vond een maand lang overal haar in mijn appartement.
VERLEIDEN: Wat zijn volgens jou de grootste verschillen en overeenkomsten tussen jou en je personage, Anna?
EL: [Er zijn] overeenkomsten in dat, weet je, je identiteit vinden in een wereld - in een entertainmentwereld specifiek - kan moeilijk zijn en mensen je laten zien vanwege je grootsheid en je individualiteit kan echt zijn moeilijk. Dat doorzetten moet een deel zijn van wie je wordt. Ik heb daar zeker betrekking. Ik heb lang gevochten voor mensen om me te zien. Ik ben hier al heel lang mee bezig en werk er al heel lang naar toe, en ik ben echt dankbaar dat het gebeurt. Maar enkele verschillen? Weet je, ik denk dat Anna bijna bereid was om te doen iets [succes] krijgen. Ik ben niet helemaal bereid om iets te doen. Ik ben bereid veel te doen, op te offeren en dat allemaal te doen, maar er is een lijn voor mij!
VERLEIDEN:De film speelt zich af in 1989. Hoewel we als cultuur een lange weg hebben afgelegd van het verheerlijken van eurocentrische schoonheidsnormen, zijn zwarte vrouwen in veel industrieënnog altijdvechten voor de onafhankelijkheid om hun haar te dragen zoals ze willen, zonder stigma of consequenties. Hoe denk jeSlecht haarspreekt tot deze strijd?
EL: Ik denk dat het er direct op aanspreekt omdat we vechten nog steeds voor het vermogen om ons haar in zijn natuurlijke staat te dragen in 43 staten. Het feit dat het een wet is en een wet moet zijn, is belachelijk, maar er moet nog steeds voor worden gevochten. Mensen lopen nog steeds voorop en proberen ervoor te zorgen dat onze schoonheid wordt gezien, erkend en geëerd. Ik denk dat zonder films als deze en zonder flagrante conversatie, de naald langzamer zal worden bewogen. Maar als we erover beginnen te praten, [begin] dan andere mensen te betrekken bij onze eigen identiteit en ze te laten zien hoe onze schoonheid eruit ziet en het enorme spectrum van hoe het eruit ziet, dan komen we sneller verder.
VERLEIDEN:Je personage ervaart een trauma als een jong meisje nadat haar hoofdhuid is verbrand door een relaxer, wat gaat om te laten zien hoe zwarte vrouwen van kinds af aan zijn geconditioneerd om giftige relaties met ons haar te hebben. Ons is geleerd dat ons haar pijnlijk, duur en moeilijk is. Wat hoop je dat deze film verandert aan de manier waarop zwarte vrouwen hun haar zien en hoe ons haar wordt gezien?
EL: Ik wil zeker niet zeggen dat de film gaat over het niet langer rechttrekken van je haar, of het wegnemen van die optie, want dat is het niet, en het gaat ook niet over het niet vlechten. Ik ga er zeker nog een halen, ik vind het leuk om hem af te wisselen! Maar ik denk dat [de film] belangrijk is [in] dat het wijst op het ontbreken van een relatie die velen van ons [met ons haar] hebben gehad.
Ik herinnerde me nooit een tijd zonder een permanent totdat ik al mijn haar afknipte, toen ik in de twintig was. En ik was letterlijk nog nooit bij mijn haar geweest. Ik had er geen relatie mee. Dat was heel belangrijk op mijn persoonlijke reis om lief te hebben en erachter te komen wie ik als geheel ben. Ik denk dat [de film] alleen maar gaat over naar onszelf kijken, ons op ons gemak voelen bij onszelf en dat vervolgens uiten.
VERLEIDEN:Heeft het werken aan deze film op enigerlei wijze je eigen relatie met je haar beïnvloed?
EL: Ja! Daar dacht ik laatst nog aan. Ik heb sowieso plezier met mijn haar, zoals ik veel doe twist-outs en ik zal het op [verschillende manieren] stylen, maar sinds ik aan deze [film] heb gewerkt, ben ik meer gaan onderzoeken. Ik had al een tijdje geen vlechten en twists meer gehad, dus ik heb dat gedaan en ik heb al deze leuke stijlen en situaties gecreëerd.
Ik denk dat het eigenlijk, onbewust, nog meer bevrijdend was. En dat had ik niet verwacht [catharsis] omdat het weefsel [in de film] een recht weefsel is. Ik denk dat dat is waar onze geest soms naar toe gaat - althans dat is waar de mijne naartoe ging - en ik had geen nieuwe relatie met dat idee. Maar als ik ernaar kijk, heb ik een heel nieuw respect voor [mijn haar] en voor het kunnen eren van mijn haar en het beschermen van mijn haar op deze manier. Het is echt cool.
VERLEIDEN:De film heeft een buitengewone cast van zwarte vrouwen - je werkte samen met Vanessa Williams, Lena Waithe, Laverne Cox en Kelly Rowland, om er maar een paar te noemen. Hoewel dit aan het veranderen is, is de hoeveelheid vertegenwoordiging voor zwarte mensen in horror, en zwarte vrouwen in het bijzonder, schaars. Waarom denk je dat zwarte horrorverhalen nu zo nodig zijn?
EL: Omdat we onszelf moeten zien om nog verder te dromen. Er zijn vrouwen met een bruine huid voor nodig die op een groot scherm staan voor kleine meisjes met een bruine huid [voor hen] om te zeggen: "Dat zou ik ooit kunnen doen." Zij zijn geweest - we hebben droom al ons hele leven, maar hoe meer representatie er is, hoe makkelijker het is. Ik denk dat ook het zien van een stel zwarte vrouwen op deze manier ons herinnert aan het zusterschap en de gemeenschap die we onder elkaar hebben. Al die vrouwen stonden open voor elkaar en voor mij, en we waren de hele tijd als een kleine familie op de set. We hadden de beste tijd.
VERLEIDEN:Dit is je eerste grote hoofdrol. Ben je geïnteresseerd in het maken van meer horrorfilms na deze ervaring? Creatief, waar hoop je naartoe te gaan?
EL: Ik hoop een oeuvre en een catalogus [zo] enorm te hebben, [dat] indruk op me maakt als ik 80 ben. Ik zal zeggen: "Ik kan niet geloven dat ik dat heb gedaan!" Dat gevoel heb ik bij deze film. Ik wil gewoon geweldige karakters spelen die goed geschreven zijn, volledige bogen hebben en multidimensionaal zijn. Ik wil geen enkel stuk als like beschouwen, alleen een genre. Ik wil een creatieve en ongelooflijke carrière hebben.
Bekijk deze gesprekken:
Precious Lee: "Plus is extra. Ik ga extra hard."
Naomi Osaka wil meer winnen dan wie dan ook
De kunst van het zijn Kesewa Aboah
Kijk hoe Lacy Redway advies geeft aan aspirant-haarstylisten: