3 Allure-editors vertellen over hun reizen naar Seoul voor onze K-Pop-covers

Deze maand, Verleiden onderzoekt alle manieren waarop Zuid-Koreaanse muziek - en de idolen die essentieel zijn voor het genre - een bron van schoonheidsinnovatie en creativiteit over de hele wereld is geworden. Toen we hierover begonnen te brainstormen "Schoonheid van K-Pop" project eerder dit jaar wisten we dat een reis naar Seoul nodig zou zijn. We hebben plannen gemaakt om er drie te sturen Verleiden teamleden in het buitenland om samen te werken met Koreaanse creatievelingen (zoals fotograaf Jooyoung Ahn) voor onze covers met Jihyo van TWEEMAAL en JB van GOT7. Beauty-editor Devon Abelman, visuals-regisseur Kathryne Hall en entertainment-editor Eugene Shevertalov reisden in februari naar Seoel voordat COVID-19 een internationale pandemie werd. Toen, in de week dat het team in de stad doorbracht, zagen ze daar een verandering in de stemming toen het aantal gevallen van het virus in Zuid-Korea begon toe te nemen. En bij hun terugkeer zaten ze op de eerste rij (vanaf hun quarantainebanken) over hoe de VS reageerden toen COVID-19-gevallen zich hier vermenigvuldigden. De drie stafleden spraken met speelfilmregisseur Jessica Cruel over hun ervaring met het maken van twee prachtige covers in de tijd van het coronavirus.

Waar was je het meest enthousiast over toen we begonnen met het plannen van deze dubbele K-popcovers?

Eugène Sjevertalov: Ik was enthousiast over het werken met PR-vertegenwoordigers in Korea en om te zien hoe het proces anders was dan dat in de VS, wat het was. Het was een uitdaging maar spannend om de middenweg te vinden. Erbij kunnen zijn om het samen te zien komen en alle betrokkenen te ontmoeten was waarschijnlijk het beste deel.

Katrienzaal: Ik vond het geweldig om met een geweldige fotograaf in Zuid-Korea te werken die ik normaal niet in opdracht zou krijgen voor een shoot en de mogelijkheid om naar Seoul te reizen. We dachten ook dat K-popsterren leuk zouden zijn om mee te werken - en daar hadden we gelijk in!

Devon Abelman: In K-pop wordt schoonheid op zo'n mystieke manier gepresenteerd, wat mij door de jaren heen heeft geïnspireerd. Ik was opgewonden om dat te delen met Verleiden lezers. Ik keek er ook naar uit om JB en Jihyo op verschillende niveaus te begrijpen. Ik mag meestal 15 minuten backstage interviews met groepen doen terwijl ze op tournee zijn, dus de gedachte om de tijd te hebben om ze te leren kennen en hun verhalen op een nieuwe manier te delen, vond ik geweldig.

Toen u in Seoul aankwam, zag u de effecten van COVID-19?

Devon: Ik ging een week eerder dan alle anderen, en voelde niet echt een verschil [van de andere keren dat ik naar Korea ben gereisd]. Hoewel mijn vriend die daar woont, op de verschillen zou wijzen. We gingen naar deze ene buurt waar voornamelijk universiteitsstudenten zitten, en ze zei dat er meestal overal mensen zouden zijn. Maar er was bijna niemand in de buurt. En ik dacht: "Oh, het regent, misschien is dat de reden." Ze zei: "Nee, het komt door het virus." Maar ik ging nog steeds uit met mijn vrienden, en mijn vrienden gingen nog steeds uit naar clubs en bars. Ze zouden me vragen: "Oh, ben je nerveus?" En ik had zoiets van: "Ik weet het niet, zou ik dat moeten zijn?"

Eugène: Toen ik de VS verliet, maakte ik me geen zorgen over [COVID-19]. Maar toen we in Seoul uit het vliegtuig stapten en de douane passeerden, schreeuwde de persoon die me begroette om me naar een auto te brengen letterlijk tegen me omdat ik geen masker op had.

Katrien: En ons hotel nam elke keer dat we het gebouw binnenkwamen onze temperatuur. Dus dat was de eerste keer dat we dachten: "Wauw, dit wordt hier echt serieus genomen."

Heeft het coronavirus de sfeer in de stad beïnvloed? Waren de Koreaanse mensen die je ontmoette bezorgd?

Devon: Ik had daar een vriend die erg nerveus was. Maar mijn beste vriend was in het begin helemaal niet zenuwachtig. Ze droeg geen masker en al haar andere vrienden zeiden tegen haar: "Je moet een masker dragen!" Een van hen kocht er een rugzak vol mee. Een andere vriend kocht me ook een heel ding maskers. En handdesinfecterend middel. Toen de zaken die week begonnen toe te nemen, begon zelfs mijn beste vriend zich zorgen te maken. Maar op dit moment maken ze zich meer zorgen om mij dan om zichzelf.

Katrien: Mensen van de shoot hebben me gemaild, bezorgd over New York. In Seoul lijkt het erop dat ze veel sneller reageerden en dat het niet zo escaleerde als hier. Ik zal zeggen dat onze shoots twee dagen uit elkaar lagen en bij de eerste shoot droeg ongeveer de helft van de mensen maskers. Twee dagen later, bij de tweede shoot, droeg iedereen de hele tijd maskers.

Eugène: Weet je hoe je een Amber Alert krijgt en de telefoon van iedereen afgaat? Elke 45 minuten op de set begonnen de Koreaanse telefoons zo te zoemen. Hen waarschuwen voor een nieuwe zaak die is ontdekt, en de buurt waarin deze zich bevond en waar deze zich bevond, zodat u afstand kunt nemen van die ruimtes. Omdat we met z'n drieën geen Koreaans spreken en we geen Koreaans lezen, liepen we naar onze tolk en zeiden, wat stond er, wat er aan de hand is, vul ons in.

Devon: Ja, hun waarschuwingssysteem was veel meer betrokken dan het onze. Ik bedoel... we hebben niet eens een waarschuwingssysteem. En overal stonden bordjes met de tekst was je handen, meet je temperatuur, hier zijn de tekenen van COVID-19.

Eugène: Kathryne en ik liepen die week een beetje rond en gingen naar een aantal toeristische plaatsen, waaronder dit grote paleis dat niet ver van ons hotel lag. We waren een van de slechts drie of vier andere kleine familiegroepen die door dit paleis liepen, dat normaal gesproken zou worden overspoeld door toeristen van over de hele wereld. Er waren geen rondleidingen, er waren geen gidsen.

Katrien: Ja, en de restaurants waren open, maar ze waren meestal leeg.

Eugène: We gingen naar dit beroemde kippenhok in Gangnam, waar meerdere mensen op de set ons vertelden: "O, er komt een rij buiten de deur, en het is 40 minuten wachten." En we liepen meteen naar binnen, geen problemen.

Katrien: Elke dag werd het stiller in de stad. Op onze laatste dag gingen Eugene en ik naar een speelgoedwinkel zodat ik wat spullen voor mijn kinderen kon kopen, en ze hadden bordjes op de deur met de tekst: "Geen masker, geen toegang." Veel winkels waren volledig gesloten. En er liep niemand rond. Maar Seoul is nooit helemaal afgesloten zoals New York City heeft gedaan.

Devon: Geen van mijn vrienden in Zuid-Korea moest zichzelf in quarantaine plaatsen. Ze werkten vanuit huis, maar ze hebben nooit een volledige lockdown gehad. Restaurants zijn nog allemaal open. Het verbaast hen te weten dat onze restaurants en bars gesloten zijn.

Jullie hebben allemaal zowel Zuid-Korea als New York meegemaakt tijdens de COVID-19-crisis. Welke verschillen merk je in de omgang met het virus?

Katrien: Testen. Het gebrek aan testen hier is ongelooflijk.

Eugène: In die week dat we er waren, ging Zuid-Korea van net beginnen met testen naar mobiele vrachtwagens en drive-through testen in het gebied waar de uitbraak plaatsvond, in het zuidoosten van het land. Ik woon in Manhattan en ik heb een hond, dus ik loop de hele tijd door het centrum, en heel weinig mensen dragen maskers. [Sinds dit gesprek is de CDC heeft bijgewerkte richtlijnen om te suggereren dat Amerikanen maskers dragen wanneer ze in het openbaar zijn.] In Korea [ik schat] 90 tot 95 procent van de mensen [die ik op straat zag] maskers op straat droegen. Dat doen ze namelijk vaak al uit beleefdheid voor anderen, dus het was gemakkelijk om te adopteren.

Katrien: Maar Eugene, heeft New York City op plaatsen borden opgehangen, zoals in Zuid-Korea?

Eugène: Ja. Als je naar Whole Foods gaat, hebben ze borden, maar het zijn borden van Whole Foods. Er worden bepaalde voorzorgsmaatregelen genomen, maar het is overduidelijk dat het hier de lokale bedrijven zijn die de voorzorgsmaatregelen nemen. Er is geen duidelijke, centrale kracht die zegt: "Hé, om ervoor te zorgen dat we geen volledige sluiting hebben, moet iedereen zijn best doen om binnen te blijven." In Zuid-Korea voelde het heel erg alsof er was één verenigd front: Dit is wat we zijn alle aan het doen.

Wat gebeurde er toen je terugkwam in de Verenigde Staten?

Katrien: Nou, we hebben onze reis met twee dagen ingekort, omdat we een beetje nerveus werden.

Eugène: Ik denk dat onze grootste angst was om er niet te zijn en het virus op te lopen, net zo erg als dat de grenzen werden gesloten en dat we niet terug konden naar New York.

Devon: Het was alsof, zodra we klaar zijn met werken, laten we gaan.

Katrien: Het aantal begon elke dag te verdubbelen en we hoorden over mensen die in quarantaine werden geplaatst voor vluchten en cruises. Dus we waren nerveus dat we in quarantaine zouden gaan, of niet meer het land in mochten. Pas op de laatste dag dat we op het vliegveld waren, drong het tot me door: New York zou hier binnenkort mee te maken krijgen. Ik dacht dat het een maand zou duren, maar het duurde maar twee weken voordat de crisis hier echt toesloeg.

Eugène: Kijk, ik dacht vanaf het begin dat New York getroffen zou worden. Maar ik had meer vertrouwen in ons, denkend dat we meer zouden doen en er klaar voor zijn. En dat was een fout van mij. Zodra we in New York landden en door het douaneproces gingen - niet ondervraagd, geen temperatuurmeting, niets - realiseerde ik me dat het hier slecht zou worden.

Katrien: We hadden het gevoel dat het bijna te gemakkelijk was om terug te komen.

Eugène: Veel te gemakkelijk.

Katrien: Eugene belde zijn dokter om te vragen of hij een test kon krijgen zodra hij terug in de VS was geland, en ze zeiden: "We hebben er geen."

Devon: Mijn vrienden zeggen: "Je had hier gewoon moeten blijven, want het zou gemakkelijker voor je zijn om behandeld te worden en getest te worden."

Katrien: Ik weet het, het is echt triest.

Devon: Ik belde een dokter en zei: "Ik wilde je laten weten dat ik net terug ben uit Korea." Ze schreven mijn naam niet op, ze zeiden gewoon: "Oké, ga naar de eerste hulp als je je ziek voelt."

Katrien: Condé Nast [het bedrijf dat eigenaar is van Verleiden] vroeg ons om twee weken in quarantaine te gaan en thuis te werken, maar het is niet zo dat onze steden ons met geweld hebben verteld om in quarantaine te gaan, om niet uit te gaan. Dat heb ik proactief gedaan.

Je moest twee weken in quarantaine voordat iedereen op ons bedrijf werd getroffen door social distancing. Hoe ging je ermee om?

Eugène: Ik heb het gevoel dat er heel weinig manier was voor mensen om zich te verhouden tot wat we op dat moment doormaakten. Iedereen was super begripvol, maar had zoiets van: "Oké, je werkt twee weken thuis, het is een vakantie weg van de kantoor." En toen iedereen in quarantaine moest, was het alsof, "Oh, we zijn twee weken voor op iedereen op onze mentale storingen."

Katrien: Ik had zoiets van, "Yay, mijn twee weken zijn voorbij!" En dan... iedereen was ineens thuis aan het werk.

Devon: Ja, de tweede toen de eerste twee weken voorbij waren, zei mijn vriend: "Oké, laten we gaan eten." En dat was het laatste diner dat ik buiten kon nuttigen. Maar alles was nog open toen ik in zelfquarantaine zat, dus het was zoveel gemakkelijker om aan eten te komen. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik op wat voor manier dan ook werd gehinderd. In die vroege tijd leerde ik hoe belangrijk het was voor FaceTime en om mijn vrienden te bellen in plaats van ze te sms'en. Ik heb verschillende coping-dingen geleerd, zoals constant mijn huidverzorgingsroutine doen, omdat dat me hielp om een ​​schema aan te houden. En het werken aan dit K-pop-project gaf me een doel. Ik was blij dat ik iets had waar ik me echt op kon concentreren en waar ik me vanuit huis aan kon wijden.

Dit project stond al maanden gepland en viel toevallig samen met de uitbraak van COVID-19. Waarom vind je het nog steeds belangrijk dat we deze viering van K-pop in doen Verleiden?

Katrien: Er is een neiging om meer isolationistisch te worden vanwege een wereldwijde pandemie en alleen op onszelf te focussen. En ik denk dat het heel belangrijk is om verbonden te blijven als een wereldwijde, menselijke gemeenschap. En als beauty community. Met de ongelooflijke, ontmoedigende toename van anti-Aziatisch geweld en discriminatie, is dit project nog belangrijker. Het is een manier om Zuid-Koreanen en Zuid-Koreaanse schoonheid te verdedigen en te steunen.

Eugène: Ik kon het niet meer eens zijn. Ik denk dat het belangrijker is dan toen we begonnen. We moeten allemaal verbonden zijn en onze culturen delen, maar ook informatie delen over hoe we deze pandemie bestrijden. We kunnen leren van Italië, we kunnen leren van Zuid-Korea. We zouden moeten bestuderen wat ze doen. We moeten allemaal samenwerken.

Devon: Voor mij is K-pop iets dat me in mijn verleden door heel moeilijke tijden heeft geholpen. En nu, in deze tijd waarin veel mensen zoveel doormaken, kunnen we dit heel vreugdevol delen afleiding - iets kleurrijks en helders om in te genieten en in te ontsnappen, iets dat moet worden gedeeld met anderen. K-pop is zo'n mooie, creatieve vorm. En de K-pop-industrie gaat nog steeds door. Mensen werken nog steeds heel hard om dingen voor hun fans te creëren en ervoor te zorgen dat ze in deze tijd iets te waarderen hebben. Ik ben zo dankbaar voor muziek die blijft komen. Een groep, genaamd (G)I-DLE, heb net een nieuw album uitgebracht, en daar heb ik naar geluisterd terwijl ik werk. Het maakt mijn werk een stuk gemakkelijker en dat delen met andere mensen is erg belangrijk voor mij.

Speciale dank aan de Korean Tourism Organization en Asiana Airlines voor het mogelijk maken van de reis naar Korea.

---

Lees meer uit ons "The Beauty of K-Pop"-pakket:

• Jihyo van TWICE's carrière is al 15 jaar in de maak

• Hoe JB zijn publieke en private zelf definieerde

• Hoe Zuid-Korea de hoofdstad van de popcultuur werd

---

Kijk nu hoe Day6 negen dingen probeert die ze nog nooit eerder hebben gedaan:

Je kunt Allure volgen opInstagramenTwitter, ofAbonneer op onze nieuwsbriefom op de hoogte te blijven van alles wat met beauty te maken heeft.