E-mails en emoties gaan gewoon niet goed samen.
Communiceren via e-mail kan, laten we zeggen, ingewikkeld zijn. Zelfs een tekst met een punt kan serieus worden geladen. Natuurlijk, je BFF's zullen het sarcasme opvangen in je "OMG love it when that happen" e-mails, maar er is geen manier om te weten of je baas de essentie begrijpt. Eigenlijk zijn je vrienden misschien niet zo goed in tussen de regels door lezen, zegt a nieuwe studie.
Onderzoekers van de Chatham University in Pittsburgh, Pennsylvania gingen op onderzoek uit of vrienden beter zijn dan vreemden bij emoties uit e-mails. Verrassend genoeg ontdekten ze dat zelfs de mensen die dicht bij ons staan niet beter zijn in het oppikken van die emotionele ondertoon dan volslagen vreemden. (Dus ja, je denkt waarschijnlijk: "Verwijderen, verwijderen, verwijderen" als het gaat om die laatste e-mail die je hebt verzonden.)
Om de theorie te testen, lieten de onderzoekers deelnemers twee e-mails schrijven (een die was gebaseerd op een voorgeschreven scenario en een andere die) was helemaal origineel) en tag vervolgens bepaalde emoties zoals vreugde, angst, verdriet of walging die aanwezig waren in wat ze net hadden geschreven. Toen drukten ze op verzenden en schoten een paar exemplaren naar vrienden en een paar naar totale vreemden in de studeerkamer. Alle ontvangers screenden vervolgens op dezelfde reeks emoties en beoordeelden hoe sterk ze dachten dat de emotie aanwezig was. (Sidenote: weet je iets van?
al het snuffelen dat gaat verder met de e-mailaccounts van andere mensen?)Ondanks het feit dat alle deelnemers er vrij zeker van waren dat mensen, vooral hun vrienden, in staat zouden zijn om om de emotionele context van hun e-mails te begrijpen, ontdekten onderzoekers dat we er eigenlijk allemaal best slecht in zijn. Zelfs voor de hand liggende aanwijzingen zoals emoticons, uitroeptekens of het gebruik van hoofdletters hebben de nauwkeurigheid niet verbeterd.
Wat we echt nodig hebben: face-to-face contact. “Bij face-to-face communicatie zijn non-verbale signalen zoals blozen en getuite lippen vaak onvrijwillig en dus duidelijk signalen van ware emotie,” Monica Riordan, assistent-professor psychologie aan de Chatham University en hoofdauteur van het onderzoek, vertelt Verleiden. "In computergestuurde communicatie gebruiken schrijvers echter vrijwillig emoticons en hoofdletters, waardoor het minder een affectieve cue en meer een opzettelijke boodschap is."
Vertaling: We hebben geen controle over wanneer we blozen of wanneer onze stem begint te trillen, dus de persoon met wie je praat weet dat dit echt verraad is aan je echte emoties. Uitroepen of hoofdletters daarentegen zijn iets dat we opzettelijk doen - en die persoon zou kunnen liegen om het briefje pittiger te laten lijken als ze echt ongelukkig zijn of sarcastisch zijn.
Ten tweede is er ook het probleem van de stemming van uw ontvanger. Als je BFF net uit een super Zen-yogales komt (wat je, voor de goede orde, mogelijk zou kunnen geven) betere huid), is de kans groter dat ze een grap oppikt. Maar als ze je bericht leest na een stressvolle ontmoeting met haar baas, kan ze je woorden als hard interpreteren.
Waarom is dit van belang? Nu steeds meer van onze communicatie van scherm tot scherm wordt, hebben de bevindingen grote implicaties voor ons sociale en professionele leven. Als het gesprek van nature emotioneel is, probeer het dan persoonlijk te houden, zodat je minder snel al die non-verbale signalen verkeerd interpreteert. Maar als je niet persoonlijk kunt communiceren, is duidelijke taal essentieel, zegt Riordan. Laat de snarky terzijde voor wanneer je met een goed humeur kunt roddelen over een glas wijn.
In plaats daarvan, veel plezier met vlechten met vrienden. (Maar echt, hoor.)